(А. Катиков – Л. Гениуш)

Мой родны кут, мой ціхі дом,
Дзе у гольле дрэў, ав сьцены ніў,
Пад сумны сыпеў буйным крылом
Паўночны вецер звонка біу.
Мой родны кут, - на твой ўспамін
Бушуе кроў, а ў сэрцы гар,
А ў сэрцы боль, бо зь ніу, з далін
Урок мяне туманны чар.
Урок мяне туманны чар.

І ў ясны дзень, і ў ноч бяз зор
Душа, як птах, пад гоман дум
Ляціць на шлях, дзе песьняй бор
Калыша долі нашай сум.
Мой родны кут, цьвяцісты луг, -
Пад шумы вольх прыдзе ўначы,
Як ціхі ўздох, мой верны дух
На вечны сон к табе спачыць,
На вечны сон к табе спачыць.

Пад ветру шум, пад буры кроз,
Пад гоман хат, хто сэрцам жыў,
У вясьняны чад хто ў полі рос,
Той не пакіне родных ніў,
У вясьняны чад хто ў полі рос,
Той не пакіне родных ніў.